گياهان چه مي توانند بدانند؟آنها نه مغز دارند و نه دستگاه عصبي پس اصلا چطور ممکن است چيزي بدانند؟ اما اگر چيزي نمي دانند چگونه رويدادهاي گوناگون تاريخ زمين را پشت سر گذاشته و تا کنون دوام آورده اند؟ شکوفه هاي گيلاس از کجا مي دانند کي بايد بشکفند؟ گل آفتابگردان چگونه پي خورشيد مي رود؟تله ونوس از کجا مي داند کي بايد بسته شود؟ بايد به اطلاعتان برسانيم که گياهان اگر چه مغز و اعصاب ندارند اما سلول هاي گياهي با جريان الکتريکي با هم ارتباط برقرار مي کنند و در انجام اين کار از بعضي پيام رسان هاي عصبي استفاده مي کنند. که در بدن انسان نيز وجود دارد. حتي خواندن چند فصل نخست اين کتاب تضمين مي کند که ديگر هرگز نتوانيد به گياهان به چشم سابق نگاه کنيد. به ويژه آنکه معلوم شده آنها نيز مانند ما مي بينند! و اتفاقا ديدشان رنگي است.گياهان از حواس ديگري همچون بويايي چشايي لامسه و احتمالا شنوايي برخوردارند. گرچه از انديشه و خردورزي بي بهره اند.اما خيلي چيز ها را مي دانند و به ياد مي آورند. شايد نگريستن به جهان از ديد يک سگ يا گربه چندان دشوار نباشد. اما نگريستن از منظر چمني که روي آن راه مي رويم گلي که مي بوييم و درختي که از آن بالا مي رويم سبب مي شود جايگاه خودمان در طبيعت را بهتر بشناسيم.