"جك" با گوزن شاخداري در جنگل دوست مي‌شود و او را به خانه مي‌آورد. مادر جك مي‌گويد: "به اين شرط مي‌تواني پيش خودت نگهش داري كه فايده‌اي برايش پيدا كني". جك سعي مي‌كند انجام كارهاي گوناگوني را برعهده‌ي گوزن بگذارد، مثل بيل زدن باغچه، درست كردن عصرانه براي مادر جك و تميز كردن خانه، اما گوزن نمي‌تواند هيچ‌كاري را به درستي انجام دهد. سرانجام مادر جك عصباني مي‌شود و گوزن را از خانه بيرون مي‌كند. جك از ناراحتي شروع به گريه مي‌كند. مادر به او توضيح مي‌دهد كه نگه‌داري گوزن هيچ فايده‌اي ندارد. زيرا او نمي‌تواند هيچ‌كاري را به درستي انجام دهد. جك حرف مادر را قبول دارد. اما در جواب مي‌گويد كه گوزن را دوست مي‌دارد. مادر نيز پس از كمي فكر مي‌گويد: "حق با توست، جك! همين دوست داشتني بودن گوزن، خودش كلي فايده است". بنابراين گوزن را صدا مي‌زنند تا برگردد. سپس جك و گوزن به كمك يك‌ديگر كلبه‌اي مخصوص در حياط پشتي خانه براي گوزن مي‌سازند و گوزن براي هميشه پيش آن‌ها مي‌ماند."