رمان گل‌هاي ويراني نوشته پاتريك موديانو (1945) يكي از آثار برجسته اوست، رماني كوتاه كه در سال 1991 منتشر شد. جهان داستاني موديانو براي خوانندگانش بسيار آشناست: جهان برنده جايزه نوبل ادبيات 2014 تلفيقي از راز، پرسه‌زني و بازگشت به گذشته‌هاي دور است و حضور تمام‌عيار شهر، شهري كه معمولا پاريس است، و مكان‌هايي كه هويت اين شهر را ساخته‌اند. گل‌هاي ويراني كه نامش تعريضي دارد به كتاب مهم شارل بودلر، گل‌هاي بدي، رماني است درباره يك زوج كه در هتلي خودكشي كرده‌اند و كسي چيزي از آن‌ها نمي‌داند. راوي با رجوع به گذشته دور و به بهانه كشف اين راز خود و جواني‌اش را تصوير مي‌كند. اين رمان نيز مانند اكثر آثار موديانو تصويري است و مملو از نام‌ها و يادها. هر مكان اشارتي است به روحي، عشقي يا مرگي. اين ميان راز مرگ نيز قوه محركه است. موديانو همواره با استفاده از معماهايي كم‌رنگ خواننده را دچار پرسش مي‌كند. اين كه در آن گذشته دور چه رخ داده كه حالا بايد كشف شود؟ گل‌هاي ويراني با اين بستر روايي خواننده خود را به سال‌هاي دهه سي ميلادي در پاريس مي‌برد و آدم‌هايي را از دل مردگان بيرون مي‌كشد كه مي‌توانند روايت و وجود خود را تكثير كنند.