بيشتر ما در طول زندگي، خودهاي اخلاقي متفاوتي را «محک مي‌زنيم» و خودانگاره اخلاقي‌مان در آن مقطع زماني خاص، احتمالاً ناقص است. مشکلات و نگرش‌هاي اخلاقي متفاوت در مرحله‌هاي گوناگون براي ما اهميت مي‌يابند؛ مثلاً شايد شخصي يک‌باره خود را در محيط اخلاقيِ ناشناخته‌اي بيابد يا شايد چيزهايي در خودش کشف کند که پيش‌تر از آنها بي‌خبر بوده است؛ شايد صرفاً متوجه شود که هويت اخلاقي فعلي‌اش را بيش از حد بزرگ کرده است؛ خصوصاً اگر اين هويت را بدون تأمل و تحتِ فشار خارجي اختيار کرده باشد. ما در پاسخ به دگرگوني‌هايي که در خودانگاره، موقعيت‌ها و محيط‌هاي اجتماعي و فيزيکي‌مان روي مي‌دهد، همواره مشغول اصلاح و بزرگ کردن هويت‌هاي اخلاقيِ آرزومندانه‌مان هستيم.