اين کتاب، معماران را با امانوئل کانت، فيلسوفي با آثاري سرشار از دغدغه دائم انديشيدن به جهان، در مقام امري واحد و تکامل‌يابنده آشنا مي‌کند. به‌زعم کانت، در اين جهان پوياي به هم تنيده، انسان‌ها بايد در مقام سوژه‌هايي مرتبط و مسئول و به‌شکلي متقابل نسبت به اين جهان، عمل کنند. کانت با توجه به انديشه‌هاي آينده‌نگر و اخلاقي- سياسي، متفکري است که به روشني از معماري سخن مي‌گويد. اين امر نشان مي‌دهد که چگونه انديشه‌هاي او به صورت به جا و خلاقانه در جهاني که هم‌اکنون ساکن آنيم و بايد خردمندانه متوجهش باشيم، ثمر مي‌دهد. کانت ديدِ روشنگرانه خود را در هدف عمده فلسفه‌اش با استفاده از استعاره‌اي معمارانه پايه‌گذاري کرد: «خانه مسکوني مناسب». فارغ از ساخت «قلعه‌اي بر فراز آسمانِ خيالي» يا «برج سرگيجه‌آوري که به بهشت مي‌رسد»، کانت مي‌گويد که هدف خاضعانه‌اش ساختِ «خانه‌اي امن براي ماست»؛ خانه‌اي که به شکل شايسته‌اي پاسخگوي هم‌زمان کمبود منابع در زمين و نيازمان به اصولي ثابت و مستحکم باشد