ژه دوهزار و سيصد و چهل و دو روز از مرگش گذشته بود كه شروع به لبخند زدن كرد. در ابتدا، هيچ كس اين لبخند را نمي‌ديد. بر سر چيزهايي كه هيچ كس نمي‌بيند، چه مي‌آيد؟ رشد مي‌كنند. هر چيزي كه رشد مي‌كند، در ناپيدا رشد مي‌كند و با گذشت زمان، قدرت بيش‌تر و مكان بيش‌تري مي‌گيرد. پس لبخند ژه كه از دوهزار و سيصد و چهل و دو روز پيش در درياچه‌ي سن سيكست در ايزر غرق شده بود، تشعشع روزافزوني را آغاز كرد.