همچنان که تاريخ ژاپن از دوران باستان تا سال 1868 نشان مي‌دهد، همبستگي زبانزد ژاپني‌ها عميقا ريشه در رويدادهاي سياسي و فرهنگي ژاپن "قديم" دارد، و اين احساس همبستگي آشکارا در نگرش ژاپني‌ها به بيگانگاني که از ژاپن ديدن مي‌کردند نمايان بود. حتي امروزه هم آثاري از انزجار از خارجي‌ها که ميراث گذشته است در ژاپن ديده مي‌شود. آنها با خارجي‌هايي که به کشورشان مي‌آيند رفتاري مودبانه دارند، اما با اين ذهنيت که دير يا زود به وطنشان بازمي‌گردند. از نظر اغلب ژاپني‌ها، خارجي‌ها همواره بيگانه باقي مي‌مانند، برخلاف آمريکايي‌ها که معمولا خارجي‌ها را شهروندان بالقوه آمريکا مي‌دانند. نگرش ديگر که ريشه در ژاپن قديم دارد احساس قوي يکي دانستن خود با سرزمين مادري و احساس تعهدي عميق به آن است. در دوران گذشته بيشتر ژاپني‌ها خواسته‌ها و نيازهايشان را در درجه دوم اهميت و بعد از خواسته‌هاي امپراتور و ديگر رهبران قرار مي‌دادند. امروزه بسياري از ژاپني‌ها هنوز هم فکر مي‌کنند وظيفه‌ي فردي در قبال کشور بر هر نوع دستاورد شخصي ارجحيت دارد.