برخي عشق را عميق ترين، زيباترين و اصيل‌ترين احساس زندگي مي‌دانند. بي‌شك عشقي كه از دلبستگي‌هاي ناامن و بيمارگونه برخاسته باشد، هيجاني كور است كه ما را با شيدايي تمام به‌ خودخواهي‌ها سوق مي‌دهد و سرانجام نه‌تنها به تباهي ما منجر مي‌شود بلكه از معشوق هم يك قرباني مي‌سازد. و اگر به درمان مشكلات عميق رواني‌مان نپردازيم و به بازسازي كامل خويشتن اقدام نكنيم، امكان دارد بارها همان تجربه‌ي اسفناك را تكرار كنيم. كتابي كه پيش رو داريد اثر نويسنده‌‌اي است كه نظريه‌ي خوانواده‌درماني وي بيشتر دانشگاه‌هاي دنيا تدريس مي‌شود و كاربرد آن مي‌تواند راهكارهاي اثرگذاري را در اختيار‌اش بگذارد.