آزاد زيستن در گرو نفي بردگي است، آن‌گونه كه صاحب اختيار و فرمانرواي خود باشيم. اما چگونه؟ اهميت كتاب حاضر در آن است كه نويسنده آن خود ديرزماني برده بوده است و مخاطبان او نيز كساني هستند كه هيچ چشم‌انداز و تصوري از آزادي سياسي در عصر خود نداشته‌اند. اما اپيكتتوس مي‌داند كه احياي اين تصور در گرو آزادي فرد از قيد هر آن چيزهايي است كه او را از درون نيز به بردگي كشانده‌اند. اپيكتتوس به ما مي‌آموزد كه هر گاه مغلوب عللي مخالف طبيعت‌مان شويم، برده هستيم؛ و هر اتفاقي، هر قدر هم كه بيرون اختيار ما رخ داده باشد، فرصتي است براي به كار گرفتن عامليت و سنجش خودمان، چرا كه ما در نحوه مواجهه با آن آزاد هستيم.