در ميان تمام كتاب‌هايي كه در زمينه روان‌درماني نگاشته شده‌اند، كتاب ”ارتباط درماني: چه بگوييم و چه وقت بگوييم” پل واكتل اختصاصا به ”كيفيت” اين ارتباط مي‌پردازد و از ميان تمامي عوامل تاثيرگذار بر اين كيفيت، بر ”نحوه بيان” درمانگر متمركز مي‌‌شود؛ نكته‌اي كه شايد در ذهنيت ”فن‌زده” درمانگران موضوع مهمي به شمار نرود، اما در برقراري ارتباط درماني و بيدار نگه داشتن پيمان درماني در بيمار نقش عمده‌اي بازي مي‌كند. واكتل در اين كتاب بر ظرايفي تمركز مي‌كند كه مي‌توانند در لحظه تاثير بسزايي در روند درمان ايفا كنند و اگر توجهي به آن‌ها نشود مسير درمان‌بخش به مسيري -در بهترين حالت- بي‌اثر و در ساير مواقع، تخريب‌گر منحرف مي‌شود.