خاطرات، جعلياتي هستند که ارتباط چنداني با علل فرضي خود ندارند و هربار که چيزي را به ياد مي‌آوريم، آن خاطره آزادي عمل بيشتري پيدا مي‌کند، مجزاتر از گذشته مي‌شود، به بند نافي مي‌ماند که در حال ساييدگي باشد تا اينکه روزي پاره مي‌شود و خاطره از ياد مي‌پرد، مانند بزي رها شده، آزادانه از ميان مزرعه‌ي کشت نشده‌ي روح به سوي تپه‌ها مي‌رود.