ماري لوئيس عاشق تنهايي و سکوت بود. او خيلي باهوش و حواس‌جمع بود و دلش مي‌خواست در آرامش بنشيند و کتاب بخواند. ماري آن‌قدر آرام بود که هيچ‌وقت دوست نداشت حرف بزند؛ وقتي همه ازش مي‌پرسيدند: «چرا اين‌قدر ساکتي؟» هيچ جوابي نداشت به بقيه بدهد تا اينکه يک روز فکر بکري به ذهنش رسيد!