در نمايش‌نامه‌هاي كوتاه يوجين اونيل بذر تفكري پاشيده شده است كه تمام عمر و در تمام آثارش دست از سر او برنداشت و آن از سويي كشيده شدن پرده پندار در پيش چشم آدم‌ها و از سوي ديگر دريده شدن اين پرده و رويارويي آن‌ها با حقيقت عريان است. چيزي كه هستي آن‌ها را به تباهي برده و در لحظه رويارويي از پا درشان مي‌آورد. اغلب قهرمانان اونيل گرفتار پندارهاي باطل‌اند. بنمايه‌اي كه اين چهار نمايش‌نامه كوتاه نيز در آن مشترك‌اند. آن‌ها نيز بر لبه هستي و در مواجهه با خورشيد حقيقت يا بهت‌زده‌اند و يا زير بار سنگين حقيقت تحمل از دست داده به سوي نيستي مي‌شتابند.