آرنت که در بخش‌هاي اول و دوم کتاب «عناصر و خاستگاه‌هاي حاکميت توتاليتر» به «يهودي‌ستيزي» و «امپرياليسم»، به‌عنوان عوامل و زمينه‌هاي ايدئولوژيک، سياسي و اقتصاديِ فروپاشي دولت – ملت و برآمدن توتاليتاريسم، پرداخته است در بخش سوم اين کتاب، يعني «توتاليتاريسم»، به خود پديده توتاليتاريسم مي‌پردازد و اين پديده را زير ذره‌بين مي‌گذارد. کتاب «توتاليتاريسم» براي ما روشن مي‌کند که يک حکومت توتاليتر دقيقاً چه نوع حکومتي است و قدرت و سلطه خود را بر چه پايه‌هايي بنا و استوار مي‌کند و چگونه سيطره خود را با ابزارها و شيوه‌هايي پليسي و خشن و هولناک بسط و گسترش مي‌دهد. چنانکه در مقدمه مهدي تديني بر کتاب «توتاليتاريسم» توضيح داده شده، منظور آرنت از حکومت توتاليتر و آن‌چه او مصداق چنين رژيم سياسي‌اي مي‌داند، مشخصاً نازيسم و استالينيسم است نه هر شکل از استبداد و ديکتاتوري و اقتدارگرايي.