نخستين مكان نمايش فيلم براي عموم در تهران در 1283 دو سال پيش از صدور فرمان مشروطيت افتتاح شد.در آن زمان جامعه ي ايران عمدتا جامعه اي روستايي و سنتي بود.اكنون آن جامعه روستايي و سنتي به جامعه اي نيمه توسعه يافته با جمعيت انبوه شهرنشين،و نهادها و روابط اجتماعي بسيار پيچيده تر بدل شده است؛و اين كتاب مي كوشد تا «تحليلي از معرفي و گسترش سينما همچون يك نهاد فراغتي،صنعت فرهنگي و هنر ملي،در جامعه و فرهنگ ايران»در اين دوران به دست دهد.