پرتره تلاشي است تهور‌آميز. هنرمند پرتره‌پرداز مي‌خواهد هويت و هستي حقيقي، يا «حال‌و‌هوا»ي يک انسان زنده را در اثري هنري فراچنگ آورده و جاودانه کند. آيا چنين چيزي ممکن است؟ اين پرسشي است که هرکس مي‌خواهد پرتره‌اي بکشد بايد به آن پاسخ دهد. «پرتره‌ها و اشخاص» کوششي است براي پاسخ دادن به اين پرسش. و در مسير اين پاسخ، ناگزير بايد هم به جوانب مختلف تاريخ پرتره عنايت داشته باشد، هم به تحولات رخ‌داده در فهم ما از چيستي و کيستي «شخص» بپردازد. «خود» يک شخص چيست؟ و آيا مي‌توان آن را در رسانه‌هاي گوناگون هنري بازنمايي کرد؟