‏تاد مك گوان،در واكاوي ظهور فرمان اجتماعي به لذت بردن،اثر خود را بر دستگاه فكري نظريه پردازاني چون ژاك لكان،اسلاوي ژيژك و يوان كوپيك بنا مي نهد و نتيجه مي گيرد كه ما در ميانه دگرگوني گسترده اي هستيم،يعني گذر از جامعه اي مبتني بر بازداري،كه در آن فرد نميتواند هركاري كه او را خشنود مي سازد انجام دهد،به جامعه اي مبتني بر لذت.مك گوان بسياري از از ملالت هاي اجتماعي فرهنگ معاصر آمريكايي را به عنوان سمپتوم هاي اين دگرگوني شناسايي مي كند:احساس انفصال،افزايش پرخاشگري و خشونت،بدبيني فراگير،بي تفاوتي سياسي،رفتار غير مدني و فقدان معنا.او،حين بحث در باب اين سمپتوم هاي مختلف،به بررسي انتقادي قلمروهاي گوناگوني از قبيل فيلم،سياست،ادبيات،فرهنگ عامه،و زندگي روزمره مي پردازد.