در اين کتاب به دفاع از سه ايده از منظر سه متفکر: هگل، فرويد و فانون درباره نظريه سوژه پرداخته شده است. نخستين نظريه درباره آسيب‌شناسي است که خود،‌ مستلزم يک ساختار بهنجار براي فهم پذيري است؛ دومين آن در خصوص رابطه بين آسيب‌شناسي و ساختار بهنجار ديالکتيکي است؛ و سومي بر آن است که شناخت فرد و جامعه بدون ارتباط با يکديگر ممکن نيست. هر سه متفکر نظريات مذکور را تاييد کرده‌اند. در اين ميان فانون به مثابه نقطه عطفي براي اين مطالعه محسوب مي‌شود زيرا تحليل وي به طور کاملا واضحي وابسته به ايده‌هاي ياد شده است؛ ايده‌هايي که از طريق هگل و فرويد بر ديدگاه او تاثيرگذار بوده است.