آگاهي چيزي است که ما هستيم – اينکه چگونه خود را از طريق تجربه شناسايي کنيم. اما آگاهي، زماني که به صورت تجربي تقطير ميشود، آگاهي پوچ و عجيبي است که به طور قابل انعطافي تعريف نشده و به طور اجتناب ناپذيري با هر چيزي که آن را ميسازد و با آن تعامل دارد (و ندارد) مرتبط است. شما ارباب ذهن خود نيستيد و خادم هم نيستيد. شما هر دو يکسان هستيد و هيچ کدام نيستيد. شما افکار و تبار هر ذره از تاريخ هستيد که آنها براي رسيدن به شما گرد هم آمده اند. کلماتي هستيد که ميشنويد و ذهني که به طور خودکار آنها را پردازش ميکند. ذهني هستيد که بعد از مدتي آنها را فراموش خواهيد کرد؛ شما هر چيزي هستيد که شنيده ايد و درک کرده ايد و همه آن چيزي هستيد که هرگز نشنيده ايد يا درک نکرده ايد. تمام آن چيزي هستيد که تا به حال از آن متنفر بوده ايد و تمام آن چيزي هستيد که تا به حال دوست داشته ايد. شما همان چيزي هستيد که درون و بيرون از ذهن و بدنتان وجود دارد و شما هيچ کدام از موارد بالا نيستيد. اگر وجود داشته باشيد نمي توانيد آزاد باشيد. اگر تو نباشي، نمي تواني تحت هيچ چيز قرار بگيري.