شريعت اسلام مستند به بخشي از قرآن و سنت است که در دو قرن آغازين ظهور اسلام شکل گرفت. فقهاي شيعه از قرن چهارم براي فهم شريعت با تدبر در آيات و روايات به تدوين فقه پرداختند و اغلب سعي کردند از چارچوب فهم مردم معاصرِ تشريع و تبيين خارج نشوند. اما تحولاتي که قرن‌ها بعد در زندگي مردم پديد آمد بعضي از اين فتواهاي فقها را به چالش کشيد. امروزه با توجه بيشتر به تفاوت عصر تشريع و تبيين با عصر نوين و تأثير شرايط زماني و مکاني در موضوعات احکام مي‌توان بعضي از فتواها را کنار گذشت و براي برخي موضوعات به فتواهاي جديد رسيد