قرون هجدهم و نوزدهم ميلادي روزگار شکوفايي اشکال جديد اقتصادي و رونق و رواج سوداگري است. سوداگري اين دوران با سوداگري پيش از آن که در ادبيات اقتصادي، «مرکانتيليسم» خوانده مي ‌شود، يکي نيست. سوداگري متقدم، مبنتي بر بازي برد-باخت در تجارت جهاني و حلقه وصل روزگار پيشاسرمايه‌ داري با روزگار سرمايه‌ داري بود و سوداگري متاخر، مبتني بر سامان دادن سرمايه با ابزار ماليه و حلقه پاياني شکل ‌گيري سرمايه‌داري مدرن. سوداگري متاخر، ظرفيت بيش‌تري براي پيوند خوردن با ادبيات و هنر و فلسفه داشت و به‌همين علت در معارف عصر رمانتيک بازتاب گسترده ‌اي يافت. اين کتاب شرح دريافت‌ هاي ادبي و هنري و فلسفي از اقتصاد و دولت در اين دوران است.