اثر حاضر مي‌كوشد با نگاهي انتقادي به نحوه‌ي تلقي سلسله مراتبي از وجود نزد ابن‌سينا، ضمن بازانديشي، آسيب‌شناسي نظري و كشف هسته‌ي سخت وجودشناسي سينوي، قابليت‌هاي بي‌بديل عرفان حوزه‌ي خراسان را در پي‌ريزي طرح اصيل از وجود واكاوي نمايد. اين پژوهش از آن‌رو كه از منظر نقد وجودشناختي فيلسوفي غربي در پي بازانديشي، آسيب‌شناسي و استعدادسنجي تلقي‌هاي گونا‌گون از سلسله مراتب هستي در سپهر تفكر اسلامي - ايراني است، بسترسازي براي گفتگويي بنيادين و مكالمه‌اي فرهنگي ميان سنت انديشه غربي و اسلامي را نيز به‌عنوان هدفي كاربردي مدنظر قرار داده است.