معمولا همه شخصيت‌هاي حقوقي مانند سازمان‌ها و شركت‌هاي توليدي، تجاري، خدماتي ابتدا اهدافي را تعيين و براي رسيدن به آن‌ها برنامه‌ريزي مي‌كنند. آن‌ها مي‌دانند كه براي رشد و توسعه مي‌بايست اولويت‌هاي خود را شناسايي كنند؛ اما اشخاص حقيقي با وجود آگاهي از اهميت هدف و برنامه‌ريزي و انجام هوشمندانه يا غير هوشمندانه آن به‌ ندرت پيش مي‌ايد كه اهداف سالانه خود را تعيين نمايند. متاسفانه ما مواهب و نقاط قوت خود را نمي‌بينيم و نمي‌توانيم از آن‌ها براي تغيير آن‌چه قصد داريم انجام دهيم استفاده كنيم و به همين دليل چون فكر مي‌كنيم نمي‌توانيم يا از توان ما خارج است قابليت انجام اين كار را نداريم و گام‌هاي عملي را در مسير دست‌يابي به اهدافي كه برايمان مهم است را هم برنمي‌داريم... مشكل همه ما ناتواني نيست، بلكه مشكل، عدم تمركز بر توانايي‌هايي است كه داريم و عدم برنامه‌ريزي و برداشتن گام عملي است در حالي ‌كه بايد باور دروني خود را نسبت به خودمان تغيير دهيم. بايد اهداف زندگيمان را مشخص نموده و تلاش كنيم كه گام‌هاي موثري را براي رسيدن به اهداف‌مان برداريم.