سال‌هاست شيوه‌هاي تربيتي متفاوتي به والدين عرضه مي‌شود که نتيجه‌ي مطلوبي در پي ندارند. تنبيه و پاداش، به کارگيري وقفه‌ي کوتاه، نمودارهاي شکل‌دار برچسبي، ناديده گرفتن و ... همگي تمرکزشان بر رفتار و شکل‌دهي آن است، نه پرورش انسان. اين رويکردها مهارت‌هاي لازم براي زندگي را به کودک ياد نمي‌دهند يا پاسخي به نيازهاي عاطفي پيچيده‌اش نيستند. مشکلات دوران کودکي خود والدين را هم اگر اضافه کنيم، قابل درک است که چرا بيش‌تر پدر مادرها احساس درماندگي و فرسودگي دارند يا فکر مي‌کنند سررشته‌ي امور را از دست داده و نگران‌اند کودکانشان را درست بار نياوردند. دکتر بکي با سابقه‌ي طولاني فعاليت در حوزه‌ي روان‌شناسي باليني، در نيک‌سرشت فلسفه‌ي والدگري خود را با راهکاري عملي مطرح کرده‌است تا بتوانيد از وضعيت ترديد و خودسرزنشگري دور شده و به اعتماد به نفس و رهبري مقتدرانه برسيد.