«اين كتاب بر تمامي آثاري كه در نقد و تفسير نيچه نوشته شده است، تفوق و ارجحيت دارد» سخني است كه توماس مان در وصف كتاب حاضر اثر والتر كوفمان نوشت. كوفمان سه نقاب بر چهره‌ي نيچه مي‌بيند: فيلسوف، روان‌شناس و دجال. آنان كه از روي بغض بر نيچه خشم گرفتند و ملحدش خواندند، آنان كه از روي حب اما از ظن خود يار او شدند و حرف خود را بر زبان نيچه گذاشتند، آنان كه آثارش را نخوانده به تفسير افكارش كوشيدند و عاقيت، آنان كه او را ديوانه انگاشتند، در دايره‌ي سخن و نقد والت كوفمان قرار مي‌گيرند و او را منصفانه و محققانه نظرات هر يك را به ترازوي داوري مي‌كشد. كوفمان، خواننده‌ي كتاب خويش را دعوت مي‌كند كه نيچه را بايد در نوشته‌هايش، در تمامي نوشته‌هايش، خواند و ديد. از نظر او كتاب‌هاي نيچه از همان نخستين اثر تا آخرين آن‌ها در هماهنگي و استحكام كامل قرار دارد. از نظر او، نيچه اديب‌ترين فيلسوف جهان معاصر است.