جيب‌هايي پر از نان؟ ديدن همين عبارت غريب و نيز ديدن نام ويسني‌يک، بر آگهي يک اجرا، دو سبب کافي خواهد بود تا مغزمان به قلقک بيفتد و براي خريد بليت نمايش، هرچه زودتر اقدام کنيم. در اين نمايش‌نامه با جفتي مانند و نامانند به دي دي و گو گو طرف هستيم که مي‌بافند و بافته مي‌شوند. نويسنده شما را ترغيب مي‌کند به انديشه در پرسش‌هاي بنيادين “وجود”. در « نوازنده زنده است؟» نيز، ويسني‌يکِ تبعيد‌شده را مي‌بينيم. در يک اتاق انتظار هستيم. باز هم سايه‌ي بکت بر صحنه افتاده. اين‌بار، نمايش‌نامه‌نويس خود را به نوازنده‌اي بدل کرده که نواي سازَش تحمل نخواهد شد!