کتاب نمايش و خنيا در ايران اولين کوشش براي ارائه تاريخچه اي است جامع از هنرهاي نمايشي و موزون در اين جغرافياي فرهنگي. مجيد رضواني با تحليل سير تطور کنشها و نهادهاي مربوطه، تصويري مي‌سازد که از دوران باستان تا روزگار معاصر را در بر مي‌گيرد. از اين رو، تمام پژوهش‌هايي که پس از نگارش اين اثر پيشگام انجام شده اند به نحوي و امدار آن هستند. آميختگي تجربه زيسته نويسنده به عنوان بازيگر و رقصنده، و شوق او براي عرضه تحقيقي دانشورانه، از ويژگي هاي منحصر به فرد اين کتاب است که سبب شده پس از گذشت چندين دهه از زمان انتشار همچنان بديع و خواندني باشد. بي گمان کساني که جوياي درک مناسبات و پيوندهاي تاريخي و فرهنگي و مردم شناختي در حوزه نمايش و موسيقي و رقص ايراني هستند، همچنان از رجوع به اين اثر بي نياز نيستند