ساماراكيس از روشنفكران آزادانديش يونان است و در آثارش سخت بر اضطراب و پوچي حاكم بر دنياي امروز،انزوا و تنهايي انسان،خوشنت و خودكامگي صاحبان قدرت مي تازد.نقطه ي ضعف پنجمين رمان ساماراكيس است و،به باور يكي از منتقدان،در رده ي بزرگترين آثار كافكا،اورول و كوستلر قرار مي گيرد.اين رمان در عين اينكه يك رمان سياسي و پليسي است،رماني متافيزيكي،كانند اديپ شهريار و جنايات و مكافات هم هست:مردي بي هويت در كشوري بي هويت...نقطه ي ضعف بي آنكه آشفته در هم و برهم باشد،سرشار از پيچيدگي است،و در آن از فرم و تكنيك جديدترين هنرهاي معاصر استفاده شده است:شكستگي و پراكندگي نقاشي كوبيستي،راز و رمز فيلم هاي آلن رنه،قطع زمان حال و برگشت به گذشته و تداخل نقش شخصيت هاي فيلم برگمان،دلهره و وحشت فيلم هاي هيچكاك،تعد در قبال آنچه اصالت دارد و بر حق است در آثار سارتر،طغيان سيزيف وار كامو،مكالمه ساده و بي پيرايه ي رمان هاي همينگوي،و طنز جاوداني ولتر.