اين كتاب حاصل ده جلسه گفت و گوست كه طي آن دو ديدگاه متفاوت در مورد عرفان و تصوف روياروي هم قرار گرفته است: ديدگاهي كه آثار صوفيان را حاوي خير و فايدتي براي جوانان ايراني در اين روزگار نمي داند و ترويج آموزه هاي اهل تصوف را مانع از پيشرفت و تحول و به بيراهه بردن فرزندان اين مرز و بوم اعلام مي كند و ديدگاه ديگري كه تصوف را بخش جدانشدني و انكارناپذير از فرهنگ ايراني - اسلامي مي داند و آشنا كردن ايران و ايراني را با آن دسته از آموزه هاي تصوف كه براي اين نسل نيز كارآمد است موجب ترويج اخلاق نيكو و ارزش هاي انساني و الهي مي شمارد.