ماترياليسم رواقيون بر اين اصل بديهي متکي است: «هر آنچه وجود دارد جسم است». پس چگونه است که رواقيون، علاوه بر «اجسام»، از اموري «غيرجسماني» نيز سخن مي‌گويند و مصاديق آنها را خلأ، زمان، مکان و امر «بيان‌ناپدير» به شمار مي‌آورند. اما امر «غيرجسماني» به راستي چيست؟ و اگر تنها «جسم» وجود دارد، آيا بايد نتيجه بگيريم که امر غيرجسماني «وجود» ندارد؟ دراين‌صورت، «نظريه امور غيرجسماني» چه نقشي را در منطق آنها ايفا مي‌کند؟ و سرانجام اينکه امر «بيان‌پذير» چيست و چه جايگاهي در اين نظريه دارد؟ اميل بريه در کتاب حاضر مي‌کوشد به پرسش‌هايي از اين دست پاسخ دهد و نظريه رواقيون درباره امور غيرجسماني را از ابعاد مختلف بررسي کند. اين کتاب از زمان انتشار نخست خود در سال 1907 تاکنون، منبعي دست اول براي فهم منطق رواقي و الهام‌بخش متفکران بزرگي از جمله ژيل دلوز بوده است.