بي‌گمان تو خواهي آمد از مليله هوا همچون اين شعر كه نمي‌دانم سطر بعديش را از كدام شاخه بچينم! تو خواهي آمد از هوا و هوس با بوسه‌اي ترسيده خاموشم خواهي كرد - به گمان خود من اما شعله خواهم كشيد پلنگ آتش گرفته بر صندلي نخواهد نشست. ماه رسيده تو سرشار از كلمات تازه‌اي كه در كوزه نو لب پر مي‌زند سرخ بي‌گمان از تو نخواهم گذشت اي نشانه تازه‌زا!