فرض كنيد اصلا فارسي نمي‌دانيد، از نو به كشف آن برخيزيد! در اين كتاب، شاملو دست ما را مي‌گيرد و از تنگناي قواعد كهن، به كشف دوباره‌ي زبان فارسي و ظرفيت‌هاي پنهان آن مي‌خواند. مي‌گويد: برخورد من با زبان مادري، برخورد با چيزي مقدس است. در اين معبد قدسي تنها بايد حضور قلب داشت. شاملو به شيوايي از حرف، از كلمه آغاز مي كند. و ما را به پاسداري از زبان فارسي كه به تعبير او نيمي از تعهد اجتماعي ماست فرا مي‌خواند. به ما مي‌آموزد كه چطور نشدني را غيرقابل امكان ننويسيم. و از كاربرد زباناً و استرحاماً و تلفناً بپرهيزيم و با شيريني از خطاهاي زباني مي‌گويد كه با يك جابه‌جايي مي‌تواند پي‌نوشت امپراتور را از تبعيد به رهايي بدل كند: بخشش لازم نيست، به سيبري تبعيد شود. بخشش، لازم نيست به سيبري تبعيد شود. مطالعه اين كتاب را به همه پارسي‌گويان پيشنهاد مي‌كنيم.