ناداستان خلاق يکي از انواع نوظهور در دنياي ادبيات است. سرچشمه اين گونه را مي‌توان در روزنامه‌نگاري ادبي و گزارش‌هاي نويسندگاني چون مارکز و همينگوي جست‌وجو کرد. امروزه، آثار ادبي که بر مبناي زندگي اشخاص و حوادث واقعي نوشته شده باشند، در مقايسه با رمان يا شعر مخاطبان بيشتري دارند و اين مسئله به معناي توفيق بيشتر نويسندگان اين حوزه در ورود به بازار نشر است. ناداستان خلاق روايتي ادبي از يک داستان واقعي است؛ شرح جذابي از حوادث و اتفاقات دنياي بيرون با پايبندي کامل به قرارداد ناداستان. به عبارت ديگر، کليد نوشتن يک ناداستان موفق در حل تناقض ميان خلاقيت و واقعيت نهفته است. چگونه مي‌توان بدون دستکاري واقعيت رويدادها، آنها را به شيوه‌اي خلاقانه و جذاب روايت کرد، چنان که خواننده در مواجهه با آن درست مانند يک داستان خيالي در روايت غرق شود؟