«مي‌رسد باران» روايتي است ساده از اشعار تصويرگونه‌ نيما بر بستري از نغمات آشنا و بي‌پيرايه موسيقي ايراني كه سعي در رهايي از قالب فرم‌ها و فضاهاي آشناي سازي و آوازي دارد. اين فضاي تصويرگر و روايت‌گونه اشعار، با درهم‌آميزي جملات آوازي ساخته و طراحي شده، سعي در به هم‌پيوستگي موسيقي آوازي در لايه‌ها و خطوط مختلف سازها، از يك جهت، و ارائه بيان محتوايي شعر، از سوي ديگر، دارد؛ بنابراين با قرار گرفتن پياپي قطعات اين روايت به اوج خود رسيده و در نهايت به خاتمه مي‌رسد و شايد شنيدن اين قطعات به تنهايي از كم و كيف روايت داستان بكاهد.