ادوارد سعيد سال ها پس از درگذشتش در 2003 همچنان يک طرفِ بسياري از گفتگوهاي خيالي است. آن هايي که او را مي شناختند همان قدر دلتنگ جر و بحث هايش هستند که دلتنگ خود او؛ با چشمان تير? بي قرار و مهربان اما آتشينِ مردي تنومند و چابک، اندکي ترس آور و اغلب اوقات بسيار شوخ طبع. او توانسته بود جنگ هاي خياباني را به مناظره هايي فرهنگي در سالن هاي سخنراني خارجي تبديل کند. فلسطيني ها با وجود سعيد، سخنگويي آداب دان داشتند که ته وتوي جنون کلانشهري را درمي آورد؛ طرفداران اسرائيل در وجود او شارلاتاني خبيث و تروريست مي ديدند؛ شرق شناسان دشمني کاملاً مسلح را پشت سر خود مي ديدند؛ جوامع دور از وطنِ رنگين پوستان در دانشگاه ها قدردانش بودند، چون راه را برايشان باز کرده بود تا کثرت فرهنگي خود را ابراز کنند؛ و چپ گرايان در دانشگاه ها در عجب بودند چگونه آدمي با ديدگاه هاي او توانسته تحسين صاحبان قدرت را برانگيزد.