ايزابل دالنسي همواره به خوبي زندگي كرده و خوشبخت بوده است. اما هنگامي كه همسرش به شكلي ناگهاني فوت مي‌كند، خود را با دنيايي بدهي رها شده مي‌بيند. ايزابل و دو فرزندش به اجبار خانه‌شان را ترك مي‌كنند و در خانه‌اي مخروبه در روستا ساكن مي‌شوند. خانه بر سرشان در حال فروپاشي است و آخرين پس‌اندازشان نيز به سرعت در حال اتمام. ايزابل به ناچار به همسايه‌شان پناه مي‌برد، اما نمي‌داند كه حضورش در آنجا سبب آزردگي‌هاي بي‌شمار روحي در آنها شده است. او كه به سختي مي‌كوشد خانه‌اش را حفظ كند، خود را درگير احساساتش مي‌يابد... در اين برهه سخت متوجه غريزه ذاتي خود براي حفظ بقا مي‌شود، غريزه‌اي كه هيچ‌گاه نمي‌پنداشت در او وجود داشته باشد و آنگاه است كه قلبش مي‌تواند موسيقي جديدي بنوازد...