حتماً اين مثل را شنيده‌ايد که فلاني براي دکمه‌ايي، کتي دوخته است. خب اين يک ضرب‌المثل براي مواقعي است که کسي کاري را از آخر به اول انجام دهد و هزينه و وقت زيادي را برايش هدر دهد. اما اين مَثَل در مورد نويسندگان طور ديگري مصداق پيدا مي‌کند. دکمه‌ي هر نويسنده همان ايده اوليه است. ايده‌اي که ذهنش را قلقلک مي‌دهد و به سمت ساخت يک اثر مي‌برد. درست مثل کاري که فرهاد حسن‌زاده در «مهتاب و دکمه‌ي قرمز» انجام داده. از کجا معلوم شايد روزي او در ساحل قدم مي‌زده و دکمه‌اي پيدا کرده و … قصه از کجا شروع شد؟ از کنار دريا. جايي که مهتاب، بابا و مامانش نشسته بودند. بستني‌هايشان را ليس مي‌زدند و به صداي موج‌ها گوش مي‌دادند. که يک‌مرتبه چيزي توجه او را جلب کرد. دکمه‌ي قرمزي که قاتي ماسه‌ها، گوش‌ماهي‌ها و صدف‌ها بود. دکمه را برداشت و به بابا گفت: « چه خوشگل است. اين دکمه مال کيه؟» اين آغاز سه ماجراي خيالي و جذاب است که حسابي خواننده را غرق در خود مي‌کند. اين کتاب براي کودکي که بخواهد بداند چگونه کارهاي بزرگ از ايده‌هاي کوچک شروع مي‌شوند، مناسب است.