اين روز‌ها مدام از خودم مي‌پرسم كه در چه نقطه‌اي ايستاده‌ام؟! چرا اين‌گونه بي ميل و رغبت؟ و اين قدر خسته؟ واقعا در اين بازار آشفته، پي‌گيري بچگي و بزرگي من و دانستن جزئيات طي طريقم در اين زندگي به قول ديگران هنري، چقدر مهم بوده و هست؟! مگر خودم به كجا رسيده بودم يا رسيده‌ام كه هوس آدرس دادن به ديگران را به سر راه بدهم؟!