از همان زمان كه خانه اميرخسرو حبس شده بودم ترس از جنون مدام با من بود. دكتر شاهين، همان دكتر بي‌اعصابي كه وقتي حرف مي‌زد دهنش را كج مي‌كرد و چشم‌هاش مدام مي‌پريد، مثل آن‌كه مدام دارد چشمك يواشكي چندش‌آور مي‌زند گفت: ترس از ديوانه شدن آغاز ديوانگي‌ست. مقدمه جنون است، و باز چشمش پريد. من حتما ديوانه شده بودم.