كتاب نشان مي‌دهد: شاه سابق نه يك مهره و كارگذار صرف قدرت‌هاي خارجي، از جمله آمريكا و انگلستان، بود و نه سياست‌هايي كه به اجرا مي‌گذارد ديكته شده از سوي لندن و واشنگتن بود. اگر چه پذيرش آن براي ما سخت است، او اتفاقا از يك درجه‌اي از استقلال برخوردار بوده. او نه با اسلام دشمني خاصي داشت و نه به دنبال از بين بردن اسلام در ايران بود. مهم‌تر از همه اين‌ها، رابطه او با غربي‌ها مشخصا با آمريكا مي‌باشد. كتاب نشان مي‌دهد كه نه اين نظر كه آمريكايي‌ها در دوران انقلاب و تا به آخر از شاه سابق پشتيباني مي‌كردند درست است و نه عكس آن كه از جانب طرفداران رژيم پهلوي و مخالفين انقلاب ترويج مي‌شود؛ زيبا كلام در اين كتاب بدون ترديد بسياري از باورهاي جا افتاده در خصوص رژيم شاه سابق و چگونگي تكوين انقلاب اسلامي را به زير سوال برده است.