«روزي که ارسطو گفت ميل به دانستن در سرشت آدمي تنيده است يکي از مهم‌ترين قيدو بندهاي رشته معرفت‌شناسي را وضع کرد. به گمانم، اگر بتوانيم سردرآوريم که چرا معرفت مطلوب است يک گام به فهم چيستي آن نزديک‌تر شده‌ايم ودر عين حال به نکات شگفت‌آور ديگري نيز پي خواهيم برد. يکي از نکاتي که دستگيرمان مي‌شود اين است که تعدادي از نظريه‌هاي نام آشنا در باب معرفت درمانده‌اند از توضيح اينکه چه چيز موجب مي‌شود که معرفت خوب‌تر از باور صادق خشک و خالي باشد. اين همان مسئله‌اي است که آن را معضل ارزش مي‌نامم. دومين نکته‌اي که درخواهيم يافت اين است که اين ديدگاه رايج که طبق آن خوبي معرفتي از خوبي اخلاقي جداست عمدتا توهمي بيش نيست. خوبي‌هاي معرفتي پيوند تنگاتنگي دارند با چيزهاي ديگري که برايمان ارزش دارند. همچنين ميان فضيلت‌هاي فکري و فضيلت‌هاي اخلاقي پيوند محکمي وجود دارد.»