دِکادانس (انحطاط) نهضتي ادبي است در فرانسه اواخر قرن نوزدهم که مشخصه آن عبارت است از اشتياق به سبک گوتيک و وسواس پايانِ قرن در باب فساد، انحراف و مرگ. دکادان‌ها تعبير «انحطاط» را که ابتدا براي حمله به آن‌ها به کار گرفته بود، چون بيرق افتخار به سر گرفتند. داستان‌هاي کتاب حاضر (36 داستان از 14 نويسنده به انتخاب استفن رومر) در فاصله 1874 تا سال‌هاي اوليه قرن بيستم نوشته شده‌اند، و ملهم‌اند از آثارِ به ويژه بودلر و اويسمانس بر بستري از فلسفه شوپنهاور؛ و به لحاظ سياسي واقع در دوره جمهوريِ سوم «تي‌ير»ها و نيز جمهوري‌خواهانِ بورژوا که متعاقب جنگ فرانسه-پروس (1870) و کمون پاريس (1871)، دوران اصلاح اجتماعي و تحول طبقه متوسط بود _دوره تلفن گراهام بل، لامپ اديسون، واکسن پاستور، برج ايفل، ممنوعيت کار کودکان، قانوني کردن طلاق و جز آن. اين داستان‌ها طيف گسترده‌اي را از ادبيات دون‌ژواني گرفته تا داستان ارواح و وحشت‌هاي درونيِ رواني در بر مي‌گيرند که از زبان اصليِ فرانسه ترجمه شده‌اند.