کارل بارت در اين اثر به باب پنجم رساله به روميان که در تاريخ تفکر مسيحي از اهميت ويژه‌اي برخوردار بوده، پرداخته است. همچنين او در اين رساله، به رابطه ميان مسيح و آدم بدان‌سان که پولس رسول آن را مي‌فهميد، توجه کرده است. بارت با ناديده گرفتن کّلِ سنتِ الهياتي و تفسيري‌اي که بر مبناي اين باب رساله پولس استوار است، تفسيري کاملاً جديد و بي‌سابقه از تصور انسان مطرح کرد که حاکي از نگرش پولس رسول به رابطه مسيح و آدم است. رساله حاضر را بايد در پرتو ملاحظاتي سه‌گانه ملاحظه کرد: اين رساله ياريگرِ تفسيرِ بابِ مشهورِ پنجمِ رساله پولس به روميان است. نمونه‌اي از روش تفسيري متمايز بارت به حساب مي‌آيد. روشنگر اهميت مضموني است که در برترين دستاورد نظام‌مند بارت، اصول ايمانيِ کليساي مسيحي، نقش اصلي و مرکزي دارد. بارت دراين رساله فقط گاهي به ساير کتاب‌هاي مقدس نگاهي مي‌اندازد وحتي به ديگرمفسران اشاره نمي‌کند.