ما انسان‌ها شايد تنها موجوداتي باشيم که جهان را به کمک داستان درک مي‌کنيم. براي ما جهان سرشار از نمادها و رمزهاست که بايد با کلمات آن‌ را رمزگشايي کنيم. ما مي‌کوشيم حقايق جهان را با خواندن و نوشتن کشف کنيم، پس عجيب نيست که در بيشترِ جوامع انساني استعاره‌اي يکسان براي بيان رابطه انسان با جهان وجود داشته است: جهان همچون کتابي که بايد خوانده شود. اما اين استعاره، در هر جامعه‌اي، با استعاره‌هاي ديگري نيز مرتبط شده است. آلبرتو منگوئل، پژوهشگر برجسته ادبيات و رمان‌نويس آرژانتيني، در اين کتاب سه استعــاره اصلــي تاريخ خواندن را بررسي مي‌کند: خواننده به‌مثابه مسافري که صفحات کتاب جهان را در پي آگاهي و روشنگري مي‌جويد؛ خواننده به‌منزله ساکن متکبر برج عاج؛ و خواننده همچون خوره بي‏‌خرد کتاب‏‌ها. منگوئل با تسلطــي حيرت‌انگيـز ما را به گشت‌وگذاري ميان آثار بزرگ ادبي و شخصيت‌هاي داستاني، از دُن کيشوت گرفتــه تا مادام بوواري، مي‌برد و مي‌آموزد که ما در جهاني از کلمات زندگي مي‌کنيم و چگونه زندگي خود را بي‌وقفه با کتاب‌ها پيوند مي‌زنيم.