آرتور میلر با خلق نمایشنامه مرگ فروشنده در دوره‌ای که همگان شیفته ظاهر جذاب نظام سرمایه‌داری بودند به باطن آن و مشکلاتی که در آینده پیش می‌آورد، پی برد. او با خلق شخصیت ویلی لومان، فروشنده ی دوره گرد سالخورده ای که اکنون به سختی می تواند خرج زندگی اش را درآورد، تعریف جدیدی از قهرمان تراژیک به عنوان انسانی با آرزوهای بی نهایت بزرگ ولی غیرواقع بینانه ارائه کرد. ویلی لومان، سی و چهار سال است که به فروشندگی اشتغال داشته و اکنون در شصت سالگی به خاطر از دست دادن قدرت و سودمندی دوران جوانی به حاشیه رانده شده است. او بدون وجود هیچ افق امیدوارکننده ای از آینده، باید با شکست ها و ناامیدی های گذشته اش رو به رو شود. با گذشت داستان، ویلی دست به اقدام شجاعانه ای می زند اما آیا او یک قهرمان است یا آدم نادانی که فقط خود را فریب داده؟