مرزبندي و مرزکشي هاي قوميتي که چيستي و کيستي افراد را تعيين مي کنند، جز ذاتي کشمکش بر سر قدرت و اعتبار هستند و اين کشمکش، در بطن فرايند انسداد/ گشودگي سياسي اجتماعي قرار دارد. در اين کشمکش ها، کنشگران داراي عقلانيت استراتژيکي هستند که در چهارچوب آن مي توان به معناي واقعي برخوردهاي روزانه شان در محيط زيست و کارشان، به رفتارهاي شان به عنوان اعضاي سازمان ها و جنبش هاي اجتماعي و نهايتا به گفتمان سياسي شان پي برد.