داستان حليم يوسف، از درون پر از درد و لذت است. نه به خاطر موضوعات مهم، و نه به خاطر تکنيکهاي مدرن ، بلکه به اين خاطر است که خود به خود و با عواطف گرم، نکات مهمي را مي رساند و آگاهانه شبکه اي زنده و درهم تنيده از داستاني زيبا را به نمايش مي گذارد و سبکبار اجازه مي دهد که گاهي انسان به شخصيتهاي داستان بخندد و گاهي نيز اجازه مي دهد انسان در تنهايي خودش بخندد. در ذهنم نام حليم يوسف نقش بسته است و تا ابد فراموش نمي شود. اميدوارم شما هم در کنار من او را براي هميشه در ذهن بسپاريد. شوقي بغدادي - روزنامه ادبي (هفته نامه ادبي)