يا مدارس به خلاقيت توجه مي کنند؟ آيا در نظام آموزش حاضر، به گوناگوني استعدادها، تنوع هوش، علائق و خلق و خوي فردي انسان ها که در امر يادگيري حائز اهميت است، توجه مي شود؟ آيا به نقش کليدي بازي آزادانه، نمايش و هنر، نحوه ي تدريس معلم يا مربي، در آموزش توجه شده است؟ آيا استانداردسازي آموزش به سبک نظام صنعتي در مدارس، منجر به عدم شکوفايي استعدادها خواهد شد؟ آيا بکارگيري روش هاي آموزش متفاوت در مورد انسان هايي که از نظر استعداد با هم فرق دارند، منجر به يادگيري مؤثر در آن ها خواهد شد؟ کتاب مدارس خلاق به اين موضوعات پرداخته و راه حل هايي کاربردي با رويکردي فردگرايانه و سلامت محور براي آموزش را ارائه مي کند تا مدارس بتوانند با جذب منابع تخصصي و فناوري موجود در عصر ديجيتال، ضمن جلب مشارکت دانش آموزان براي استفاده از آموزش آنلاين و آموزش حضوري، عشق به يادگيري را نيز در آن ها رشد داده و آن ها را براي روبه رو شدن با چالش هاي واقعي قرن بيست و يکم، توانمند سازند. کتاب مدارس خلاق با هدف يادآوري به معلم ها و مربيان، والدين و سياست گذاران نوشته شده است تا نگاه و تفکر آن ها را به طبيعت واقعي و هدف آموزش، معطوف دارد