تمام مردم ممکن است زيبايي را احساس کنند؛ اما همه به همان اندازه آن را ادراک نمي‌کنند. حتي هنرمندان و خبرگان که در پديد آوردن آثار هنري يا داوري درست در باب آن‌ها مهارت يافته‌اند. نيز اغلب از اين ناتوان‌اند که به روشني و با استواري، انگاره‌هاي خويش در باب آثار يا ارزيابي‌هاي خود را بيان نمايند. دانش زيبايي‌شناسي تلاشي است که آن‌چه را که هنر دوستان انديشمند همواره به گونه‌اي اخلاقي انجام مي‌داده‌اند، به شيوه‌اي نظام‌مند و متکي بر اصول و قواعد به انجام مي‌رساند؛ تلاشي براي دست يافتن به يک انگاره عام درباره هرچيز زيبا، داوري‌هاي ما در باب آن‌ها و اسباب و عواملي که آن‌ها را پديد مي‌آوردند؛ تلاشي که يک پديده زيبايي شناختي را که مقوله‌اي غريزي و غير احساسي است. اعتلا مي‌دهد و حد ادراک و آگاهي مي‌رساند.