جوديت و جوليان هنگام ديدار با رابرت ادموند جونز، هنوز در انديشه ورود به تئاتر رسمي بودند. تئاتر رسمي در برادوي و شهرهاي ديگر فعاليت مي‌کرد. اما در مفهوم دقيق کلمه نمي‌توان آن را رسمي دانست. در سال 1963 تنها ده شهر از پانصد شهري که به دعوت بنياد راکفلر پاسخ مثبت دادند حامي هنر نمايش بودند. بنابراين سال 1947 از کمک هيچ خبري نبود، اگر هم بود از سال 1963 کمتر بود. از اين رو تئاتر در دست تاجر پيشگان قرار داشت. حاميان هنر ـ هنوز در ايالات‌متحده چنين افرادي پيدا مي‌شدند ـ خاصه به اپرا علاقه داشتند. گرچه دانشگاه‌هاي مورد حمايت دولت براي هنر نمايش جايگاهي مهم قائل بودند، تئاتر دانشگاهي اما به معناي واقعي کلمه تئاتري مستقل نبود ـ با توجه به جايگاه برون‌مرکزي آن، افکار روشنفکرانه بانيان آن و نيز دانشجويان به‌عنوان مشتريان طبيعي آن، نمي‌توانست به‌مثابه تئاتر شهر تلقي شود. آمريکا از سال 1935تا 1939، مدتي کوتاه نوعي از کمک‌هاي رسمي بلاعوض را تجربه کرده بود. کمک‌هاي بلاعوض به تئاتر فدرال نمونه‌اي از آن است.